ระหว่างทาง

แค่เริ่มมีใจอยากไป
ก็พอแล้วที่จะเริ่มได้
ไม่ต้องแพลนไม่ต้องวางแผน
ให้ใจกำหนดทางที่จะไป
หัวเราะกับทุกอย่างที่ไม่เข้าใจ
เส้นทางจะวกวนไม่ต้องไปสนใจ
จะเจอแสงแดดหรือเจอพายุฝน
ก็ให้ยิ้มรับด้วยหัวใจ

ออกไปเจอโลกใบใหม่
ที่ไม่เหมือนในนิยาย
ให้ชีวิตได้ท้าทายบ้างก็ได้ ไม่เป็นไร
ออกไปเจอหัวใจ
ที่อาจทำหล่นหายกลางทาง
เผื่อจะเจอตัวเธอเอง...
และเริ่มเรียนรู้ที่จะรักมัน

เดินในตลาดกลางสายฝน
นั่งหลับริมถนนใต้สะพาน
ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงแม่น้ำ
สายลมยามเช้าพัดให้ตื่นขึ้นจากฝัน
คืนเลือนลางเคล้าหมอกควัน
เผยให้ฉันได้เรียนรู้ใจตัวเอง
ผู้คนไม่รู้จักที่พบเจอ...
อาจดูจริงกว่าบางคนเคยร่วมใจ 

ออกไปเจอโลกใบใหม่
ที่ไม่เหมือนในนิยาย
จะเดินหลงทางบ้างก็ได้ ไม่เป็นไร
ออกไปเจอหัวใจ
ที่อาจทำหล่นหายกลางทาง
เผื่อจะเจอตัวเธอเอง...
และเปิดทางให้ชีวิตได้เติบโต

บางวันชีวิตเหมือนฟ้าครึ้มไร้ดาว
แค่ถ้าใจยังสว่าง เราก็ไม่หลงทาง
ปล่อยให้รอยแผล ได้บอกเล่าเรื่องราว
สุดท้าย... ตัวเราก็ยังเป็นเราในแบบของเรา

ออกไปเจอโลกใบใหม่
ที่ไม่เหมือนในนิยาย
ให้ชีวิตได้ท้าทายบ้างก็ได้ ไม่เป็นไร
ออกไปเจอหัวใจ ที่อาจทำหล่นหายกลางทาง
เผื่อจะเจอตัวเธอเอง...
และเริ่มเรียนรู้ที่จะรักมัน

ออกไปเจอโลกใบใหม่
ที่ไม่เหมือนในนิยาย
ออกไปเผชิญหน้ากับชีวิตบ้างก็ได้ ไม่เป็นไร
ออกไปเจอหัวใจ ที่อาจทำหล่นหายกลางทาง
สุดท้ายอาจได้เจอตัวเธอเอง...
พร้อมรอยยิ้มใหม่ที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจ